Εμείς οι ευαίσθητοι και νευρικοί....

  Από τις μέχρι τώρα εμπειρίες στη ζωή μου, είναι ιδιαίτερα συνασπαστικό ότι έχω παρατηρήσει πως οι άνθρωποι που τσακώνονται συχνά, είναι εκείνοι που αγαπιούνται περισσότερο και έχω πολλά επιχειρήματα για να το αναδείξω. Ο τσακωμός ανάμεσα στα δύο φύλα κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι απαραίτητος. Συνήθως έρχεται από ένα γλυκόπικρο αίσθημα αμφιβολίας στους νέους, πως ο ένας μπορεί να μην είναι ειλικρινείς προς τον άλλο. Αργότερα έρχεται η ζήλια που αναπτύσεται ανάμεσά τους όσο περισσότερο ενδιαφέρον δείξει ο ένας στον άλλο. Μετά έρχονται αυτά τα μικρά παραπονάκια, τύπου "Έχεις αλλάξει","Δεν μου μιλάς όπως παλιά". Πάντα αυτές οι μικρές διαφωνίες και αμφιβολίες, υπάρχουν αφού έχεις ενδιαφερθεί για τον άνθρωπό σου. Αν δεν ενδιαφέρεσαι, αν δεν φοβάσαι πως θα χάσεις τον άλλον απ'τη ζωή σου, δεν γκρινιάζεις φίλε μου. Δεν νιώθεις την αδρεναλίνη σου να χτυπάει κόκκινο κάθε φορά που κάποιος τον παίρνει τηλέφωνο. Αν δεν ενδιαφέρεσαι δεν θυμώνεις. Κι αυτό είναι νόμος. Δεν μπορεί να σε νευριάσει κάποιος που δεν δίνεις δεκάρα για εκείνον. Στις ανθρώπινες σχέσεις αυτό ισχύει πιο πολύ από όποιαδήποτε άλλη σχέση όμως. Οι άνθρωποι νιώθουν, βαθιά τα συναισθήματα του έρωτα, όσο βαθιά νιώθουν κι εκείνα του θυμού. Η προσωπική μου γνώμη, είναι πως αυτά τα δύο έντονα συναισθήματα, κάπου ενώνονται. Αν δεν είσαι ερωτευμένος δεν θυμώνεις. Αν είσαι, είσαι έτοιμος για όλα. Νιώθεις δυνατός και ηγέτης και ας είσαι απλά ότι ήσουν πριν. Νιώθεις πως υπάρχει κάτι που αν χρειαστεί θα πολεμήσεις για εκείνο, και αυτό σε κάνει να νιώθεις έτοιμος για όλα. Εγώ ως άνθρωπος έχω πολύ αυξημένα νεύρα από την μέρα που είδα για πρώτη φορά το φως του ήλιου. Μπορεί και πιο παλιά. Πάντος δεν παλεύομαι κι αυτό μου το λένε συχνά. Εσάς που σας λένε στριμμένους και νευρικούς λοιπόν, να ξέρετε σας καταλαβαίνω.Και να απαντάτε πάντα σ'αυτούς που σας αποκαλούν έτσι. Να απαντάτε μ'εκείνη τη φωνή σας την δυνατή, πως ο άνθρωπος με βαθιά συναίσθηση, είναι απαραίτητο να έχει πολλά νεύρα. Και μετά αν θέλετε βρίστε τους. Γιατί το είδος μας, εμάς των ευαίσθητων και νευρικών, εξελίσσεται με την αναπαραγωγή μας. Είμαστε αυτοί που θα βρίσουν τους περαστικούς, θα σπρώξουν απότομα τις καρέκλες, θα μαλώσουν, θα φωνάξουν, θα βρίσουν. Αλλά μην ξεχνάτε ποτέ, εσείς που γνωρίζετε ένα τέτοιο άνθρωπο, πως είναι ξεχωριστός. Είναι ξεχωριστός γιατί μέσα του είναι εύθραυστος. Πιο εύθραυστος και από ένα μικρό κομμάτι πορσελάνη. Να αγαπάτε τους νευρικούς λοιπόν. Είμαστε πολύ καλά παιδιά. Ακόμη κι αν κάποιες φορές νιώθουμε σούπερ ήρωες.

Αθηνά Τσαγκούδη.